In dit album treft u een aantal gedichten aan van de stadsdichter van Harderwijk Michel Martinus en van mijzelf die geschreven zijn naar aanleiding van het ontstaan van een aantal sculpturen.

Embrasse_brons_2012 Embrasse

Geboren vóór het licht, uit een zachte bries van
Liefde, nooit was ik één, altijd alleen, toen droomde
ik jou, jij mij tot wij elkaar in onze armen en
dromen sloten, wij één in het landschap
van nooit meer alleen.
De omarming voltooid, in het
opkomende licht van elke
nieuwe dag,
samen.

octa folio en grafbeeld le couple cest le ton 002 (Small) Voyage d’amour

Stoom slaat uit zijn handen, zijn stem plet de plaat.
Uit een vonkenregen sluit hij de naden.
Hij weet hoe hij de donder verslaat.
Er verrijst een glimlach rond zijn mond,
als hij gewag maakt van een nooit eerder verbonden liefde in staal.
Hij hamert de uren dicht en praat tegen wat uit leegte ontstaat.
Als het onweer vlammend uit zijn handen overtrekt,
dooft het licht in de ramen.
John Spek signeert het werk en geeft het dubbele namen.
Stalen armen zoeken elkaar,
in de kringloop van tedere bewegingen.
Als het moment stilvalt in een laatste pose
begint de reis van liefde opnieuw,
tot de eenheid in volledige samensmelting is bereikt
in zijn Voyage d’amour.

kleinplastiek 2008 014 (Medium) It Takes Two To Tango

IJzeren dame laat zich leiden
door haar poserende partner,
die stappen vooruit wijst.
Tot de muziek opnieuw inzet,
blijven deze twee
Tot dans geklonken

expositie Bogaard Art 011 web Lentepassen

Een maatveulen uit het eerste nest,
huppelt en draaft hoog op voorjaarsbenen,
over een verbeelde weide van grasbeton.
De ochtendmelodie uit bomen leidt in,
eerste passen op onbekende vloer,
alleen
Het weet niet, dat men voor
een dans met meer moet zijn.

it takes two to tango 017 (Small) Passie

Zoals tijd langs links en rechts verglijdt,
verglijdt Liefde met die ene blik,
langs jou en mij, houdt gescheiden,
wat niet tot eenheid geklonken, geschapen werd
Gespleten tot de verbronzing, of de naadlas door staal.
Hier schuift het licht alle tijd dicht,
à fait compris
vlaggen harten met hun passie
worden twee meer dan één
in John Spek’s handomdraai.

kleinplastiek 2008 - 2 037 (Small) Sailing

Jij gaf het woorden en metaforen
voor wind in de zeilen
en een kalme zee mee
beschreef land voorbij de horizon ,
en je voorzag het van sporen uit oude
en nieuwe vaart.
Wij hoeven alleen maar aan boord te gaan
en van wal te steken
Nieuw geluk staat reeds gepakt,
de ankers kunnen los,
wij zeilen een droom in.

Vleugels van Liefde brons 2010 Vleugels van Liefde

Opnieuw verken ik grenzen
in het vagevuur van mijn bestaan.
Met kromme tenen, rood gelakte nagels
ontsnapt uit de spelonk
pakken wolken zich tot ridders.
De hemeltrap waarlangs champagne stroomt,
de zee vult met nieuwe naakte waarheid.
Caramel smelt tussen haar borsten,
maakt van heuvels bergen
en vult haar met vleugels van LIEFDE.

DSC_0196 (Small) Gratie

O, Muze mijn, laat mij speelbal van mijn zinnen worden,
nu jouw schoonheid zich verder in mij ontvouwt,
Alle puurheid, die ik wil zien
ontplooit zich in dit ene beeld,
dat uit één voet, zucht na zucht,
rondingen voltooit en zich bekent tussen bewondering
en verbijstering,
om zoveel gratie, zoveel moois,
blijft de verzuchting:
O, Muze, O, Gratie, mijn !

pas de deux-contradictie 026 Pas de Deux

Naar elkaar gebogen,
klopt iedere beweging
in hoofd, lijf en open rug.
Wordt schaduw opgerold nog voor zijn ontstaan
en als tweede huid, elkaar aangetrokken.
Lijnen worden ijler, verwisselen telkens van plaats
tot verlangens stollen in vrijages of nieuwe dans.
Waar de aanraking verbannen wordt en elke beweging
nog voor zijn ontstaan, door de ander is geïmiteerd,
wordt zelfs het vermoeden gerepliceerd,
Laat de een de nader niet ongemoeid.
Eeneiig of spiegeldouble ?